İçimden geldiği için, kendime kadar yazıyorum. Keşke gayem olsaydı; "güzel yazıyor" desinler diye. Biraz agresif olabiliyorum gayesi kendisi olanlara. Benim gayem kendim değil kendimden. Falan filan işte hoş geldiğiniz gecemin aydınlığına.
26 Haziran 2015 Cuma
21 Haziran 2015 Pazar
Özgürlük
Başlarken diye bir giriş yapmayacağım kusura bakmayın. Bildiğimiz gibi özgürlük kavramı hakkında yazacağım ama benden edebi bir yazı beklemeyin. Sokaktaki beyefendilerin ağzıyla yazıyorum.Böylesi daha iyi olacak inşallah.Bilimsel yazılara karşıyımdır samimilik hep eksik kalır . Yazacaksan samimi yazacaksın ve benden de böyle bir yazı çıktı.
ÖZGÜRLÜK ,HÜRİYET,ERKİNLİK
Rengi mavidir.
Birçok temsil edildiği nesne vardır ama en hoş olanı beyaz güvercindir.
Ve özgürlük nedir, en başta bunu bir dile getirmem gerekiyor herhalde. En anlatılır şekli şudur ki;
Her istediğini yapabilmek, hiçbir kısıtlamanın onun üzerine olmamasıdır.
Her canlı özgür müdür? Haşa saf özgürlük yanlız Allah’a mahsustur.
Hiçbir canlı tam anlamıyla özgür değildir ve olamaz da. Bu Allah’ın kanunlarına aykırıdır.
Özgürsün , içki iç , kumar oyna , fitne çıkar, iftira at, zina yap...
Eğer sen isteyip de yapabiliyorsan özgürsün, yapamıyorsan değilsin aslında olay bu kadar basit.
Merak etmeyin açıyorum yavaş yavaş ve biz bu dünyada özgürlük potansiyelimizin sadece en azını kullanabiliyoruz.
Peki geçmişte, gelecekte ve hala niye insanlar hüriyyetleri için savaşmışlardır? Niye bu kadar kan dökülmüş hala dökülüyor ve dökülecek ?
En basit olarak tarihimizden bir örnek vereyim.
Kürşat ve 40 yiğidi eğer onlar onu özgürlük kavramını bu kadar düşünmeselerdi nasıl tüm Türklere öncü olabileceklerdi ?
Ve insan yapısında neden özgürlük var ve neden bu kadar çok istiyor?
Bence insan genetiğinde var ve şöyle ki;
Eğer sen bir zevki tatmışsan, örneğin eroin bağımlılığı. Eroyin tatmayan bir insan onun verdiği zevki merak ediyor mu ? Ya onu tadan insanı düşünelim . Bağımlıları onun zevkini ve her ne lanetse artık bilmiyorum tattıkları için sürekli istemiyor mu ?
Peki insanoğlu nerde tattı bu özgürlüğü diyeceksizniz bana. Bende derim ki; insanoğlu öyle bir tatdı ki özgürlüğü hala tadı damağımızda.
Elestübi rabbiküm... Değil mi ? Rabbinin sesini duymadın mı orda ?
Veya Adem baban cennet nimetlerini tatmadı mı?
Cennet insanoğlunun özgürlüğünü sınırsız tadabilmesinin ikinci en büyük noktası değil miyd ? Hala duyarız, genelde çocukken söylemişlerdir ‘’ cennete aklınıza ne gelirse hemen karşında belirir’’ Eee bu özgürlüğün birebir tabiri değil midir? Peki insanoğlu kendini en özgür hissettiği; özgürlüğünün doruk noktası neresidir ? Cevap cok basit. Cemal-i İlahi’dir. Hiç duymadınız mı onun cemalini görseniz cennet nimetlerinden vazgeçersiniz, bakmazsınız bile o nimetlere diye. Şu da bir gerçek ki biz bu dünyadaki hareketlerimizin bedeli , ahirette özgürlüğümüzün kısıtlanmasıdır. Bu dünyada ne ekersen ahirette onu biçersin. Mürtet misin münafık mısın 7.kat günahkar mısın 1.kat cehhenneme. Hem özgürlükte, hem de insan yaratılışında en çok istediği şeyden mahrumsun , hem de bir ton ceza almışsın. Eminim insana orda en çok koyacak olan nedir biliyor musunuz, en üst seviyedeki özgürlüğü, Cemal-i İlahi’yeyi görememekten başka bir şey değildir. O zaman diyecek insan kendi kendine cennet de istemem cehennemi de ve Yunus Emrenin sözü gelecek aklımıza ‘’ Cennet cennet dedikleri birkaç köşk birkaç hüri isteyenlere ver onları bana seni gerek seni’’ Evet bu ahiretteki özgürlüktü peki dünyadaki ? Ben şöyle tasvir ediyorum kardeşlerim;
Dünyadaki özgürlük dedikleri şey,
Büyük bir tarla var , ucu bucağı yok tarlanın, her yer deniz gibi yem yeşil otlar çiçekler ve siz ve özgürlüğünüz aynı beden içinde bir koyunsunuz ve boğazınıza bir ip ile bir kazığa bağlısınız. Sadece ipinizin uzunluğunca yemek yiyebiliyorsunuz. İpiniz kaç metre ise o alan içerisinde dolaşabiliyorsunuz. İşte o koyun sizsiniz, o alan dünyadaki yapabilecekleriniz ve o ip ise Allah’ın koyduğu yasaklar ve kurallar. İpinizin ulaşabildiğiniz kadar özgürsünüz ve kısıtlı gelebilir size ancak ipi keserseniz ahiret hayatındaki milyarlarca km olan ipinizi de kesmiş olursunuz ipsiz ipsiz dolaşamassın o zaman tasma takarlar . Evet sen o ipi bile bile boğazına geçiriyosun, çünkü ahirette özgürlüğünün doruk noktasına varmasını diliyorsun. Aynen öyle çünkü Peygamberin (S.A.V) diyor ipini kısalt uzat diye. Sende gereğini yapıyorsun ve kardeşim o öyle bir ipki senin tuvalet kültürüne kadar girebiliyor. NETLİK BUDUR ! Allah en iyisini bilendir amentü , demişler ki insan insanoğlu araştırsın bulsun git bul ama kırmızı çizgiler bellidir, nettir, haktır! Ve ben şuna inanıyorum , insan dünyada Allah’ın dediği ip kısaltma tabirini kullanıyorum veya uzatma farketmez; eğer bunlara uyduğu vakit eminim ki dünyada da özgürlük ve huzurun doruk noktasına varacaktır. Kanıt, Allah dostlarının evliyaların intihar ettiğini, daralıp bunaldığını, bıkkınlık yaşadığını ‘’ya üff biktim be bu hayattan hadi bide ayol ‘’ dediğini duydunuz mu ? Komik evet ve onlar her şeyin Allah tarafından geldiğine inandılar. Herhangi bir batılı ülkede duymuşsunuzdur; adam intahar ediyor ve bıraktığı not şu; ‘’ Dünyada tadacak zevk kalmadı’’ Yani siz düşünün.
İnsan dünyada özgürlük sınırlarını bildiği zaman özgür olur. Yani sen içki içmek istiyosun özgür değilsin çünkü Allah yasaklamış , Allah merhametlilerin en merhametlisidir. Sana zarar veren bir şeyi senin için istememiş. Ve evet sen eğer içki içmeyi istemesen senin özgürlüğünü kesen var mı içmessen içme eyvallah ama içersen içme diyen var kısaca ve bu özgürlüğün tabirine sığar .
Kısaca sadece odur ki her istediğini alır ve her istediğini yapar. El-Kahhar ve El-Ahir olan odur. Yine odur ki bizi kendisini düşünmekten açiz yaratmıştır. Onun için boşuna çabalamayın düşünemessizniz . özgürlükte böyledir. Özgürlük nerededir biliyor musunuz ? İslamdadır. İslamda da insanı eşref-i mahlukkat yapan tasavvuftadır.
Başka yerde aramayın vesselam...
Recep Talha Büyükesen
ÖZGÜRLÜK ,HÜRİYET,ERKİNLİK
Rengi mavidir.
Birçok temsil edildiği nesne vardır ama en hoş olanı beyaz güvercindir.
Ve özgürlük nedir, en başta bunu bir dile getirmem gerekiyor herhalde. En anlatılır şekli şudur ki;
Her istediğini yapabilmek, hiçbir kısıtlamanın onun üzerine olmamasıdır.
Her canlı özgür müdür? Haşa saf özgürlük yanlız Allah’a mahsustur.
Hiçbir canlı tam anlamıyla özgür değildir ve olamaz da. Bu Allah’ın kanunlarına aykırıdır.
Özgürsün , içki iç , kumar oyna , fitne çıkar, iftira at, zina yap...
Eğer sen isteyip de yapabiliyorsan özgürsün, yapamıyorsan değilsin aslında olay bu kadar basit.
Merak etmeyin açıyorum yavaş yavaş ve biz bu dünyada özgürlük potansiyelimizin sadece en azını kullanabiliyoruz.
Peki geçmişte, gelecekte ve hala niye insanlar hüriyyetleri için savaşmışlardır? Niye bu kadar kan dökülmüş hala dökülüyor ve dökülecek ?
En basit olarak tarihimizden bir örnek vereyim.
Kürşat ve 40 yiğidi eğer onlar onu özgürlük kavramını bu kadar düşünmeselerdi nasıl tüm Türklere öncü olabileceklerdi ?
Ve insan yapısında neden özgürlük var ve neden bu kadar çok istiyor?
Bence insan genetiğinde var ve şöyle ki;
Eğer sen bir zevki tatmışsan, örneğin eroin bağımlılığı. Eroyin tatmayan bir insan onun verdiği zevki merak ediyor mu ? Ya onu tadan insanı düşünelim . Bağımlıları onun zevkini ve her ne lanetse artık bilmiyorum tattıkları için sürekli istemiyor mu ?
Peki insanoğlu nerde tattı bu özgürlüğü diyeceksizniz bana. Bende derim ki; insanoğlu öyle bir tatdı ki özgürlüğü hala tadı damağımızda.
Elestübi rabbiküm... Değil mi ? Rabbinin sesini duymadın mı orda ?
Veya Adem baban cennet nimetlerini tatmadı mı?
Cennet insanoğlunun özgürlüğünü sınırsız tadabilmesinin ikinci en büyük noktası değil miyd ? Hala duyarız, genelde çocukken söylemişlerdir ‘’ cennete aklınıza ne gelirse hemen karşında belirir’’ Eee bu özgürlüğün birebir tabiri değil midir? Peki insanoğlu kendini en özgür hissettiği; özgürlüğünün doruk noktası neresidir ? Cevap cok basit. Cemal-i İlahi’dir. Hiç duymadınız mı onun cemalini görseniz cennet nimetlerinden vazgeçersiniz, bakmazsınız bile o nimetlere diye. Şu da bir gerçek ki biz bu dünyadaki hareketlerimizin bedeli , ahirette özgürlüğümüzün kısıtlanmasıdır. Bu dünyada ne ekersen ahirette onu biçersin. Mürtet misin münafık mısın 7.kat günahkar mısın 1.kat cehhenneme. Hem özgürlükte, hem de insan yaratılışında en çok istediği şeyden mahrumsun , hem de bir ton ceza almışsın. Eminim insana orda en çok koyacak olan nedir biliyor musunuz, en üst seviyedeki özgürlüğü, Cemal-i İlahi’yeyi görememekten başka bir şey değildir. O zaman diyecek insan kendi kendine cennet de istemem cehennemi de ve Yunus Emrenin sözü gelecek aklımıza ‘’ Cennet cennet dedikleri birkaç köşk birkaç hüri isteyenlere ver onları bana seni gerek seni’’ Evet bu ahiretteki özgürlüktü peki dünyadaki ? Ben şöyle tasvir ediyorum kardeşlerim;
Dünyadaki özgürlük dedikleri şey,
Büyük bir tarla var , ucu bucağı yok tarlanın, her yer deniz gibi yem yeşil otlar çiçekler ve siz ve özgürlüğünüz aynı beden içinde bir koyunsunuz ve boğazınıza bir ip ile bir kazığa bağlısınız. Sadece ipinizin uzunluğunca yemek yiyebiliyorsunuz. İpiniz kaç metre ise o alan içerisinde dolaşabiliyorsunuz. İşte o koyun sizsiniz, o alan dünyadaki yapabilecekleriniz ve o ip ise Allah’ın koyduğu yasaklar ve kurallar. İpinizin ulaşabildiğiniz kadar özgürsünüz ve kısıtlı gelebilir size ancak ipi keserseniz ahiret hayatındaki milyarlarca km olan ipinizi de kesmiş olursunuz ipsiz ipsiz dolaşamassın o zaman tasma takarlar . Evet sen o ipi bile bile boğazına geçiriyosun, çünkü ahirette özgürlüğünün doruk noktasına varmasını diliyorsun. Aynen öyle çünkü Peygamberin (S.A.V) diyor ipini kısalt uzat diye. Sende gereğini yapıyorsun ve kardeşim o öyle bir ipki senin tuvalet kültürüne kadar girebiliyor. NETLİK BUDUR ! Allah en iyisini bilendir amentü , demişler ki insan insanoğlu araştırsın bulsun git bul ama kırmızı çizgiler bellidir, nettir, haktır! Ve ben şuna inanıyorum , insan dünyada Allah’ın dediği ip kısaltma tabirini kullanıyorum veya uzatma farketmez; eğer bunlara uyduğu vakit eminim ki dünyada da özgürlük ve huzurun doruk noktasına varacaktır. Kanıt, Allah dostlarının evliyaların intihar ettiğini, daralıp bunaldığını, bıkkınlık yaşadığını ‘’ya üff biktim be bu hayattan hadi bide ayol ‘’ dediğini duydunuz mu ? Komik evet ve onlar her şeyin Allah tarafından geldiğine inandılar. Herhangi bir batılı ülkede duymuşsunuzdur; adam intahar ediyor ve bıraktığı not şu; ‘’ Dünyada tadacak zevk kalmadı’’ Yani siz düşünün.
İnsan dünyada özgürlük sınırlarını bildiği zaman özgür olur. Yani sen içki içmek istiyosun özgür değilsin çünkü Allah yasaklamış , Allah merhametlilerin en merhametlisidir. Sana zarar veren bir şeyi senin için istememiş. Ve evet sen eğer içki içmeyi istemesen senin özgürlüğünü kesen var mı içmessen içme eyvallah ama içersen içme diyen var kısaca ve bu özgürlüğün tabirine sığar .
Kısaca sadece odur ki her istediğini alır ve her istediğini yapar. El-Kahhar ve El-Ahir olan odur. Yine odur ki bizi kendisini düşünmekten açiz yaratmıştır. Onun için boşuna çabalamayın düşünemessizniz . özgürlükte böyledir. Özgürlük nerededir biliyor musunuz ? İslamdadır. İslamda da insanı eşref-i mahlukkat yapan tasavvuftadır.
Başka yerde aramayın vesselam...
Recep Talha Büyükesen
12 Haziran 2015 Cuma
Dış Politika-Kamran İnan
Kitabın Adı: Dış Politika
Kitabın Yazarı: Kamran İnan
Yayınevi:Timaş
Kamran İnan:18 şubat 1928 de doğan yazar Ankara Hukuk’ tan sonra Cenevre siyasal’ ı bitirmiştir. Dışişleri Bakanlığı’nda çeşitli temsilcilik görevleri ve büyükelçilik yapmıştır. Çeşitli siyasal partilerden milletvekilliği ve devlet bakanlığının yanı sıra enerji bakanlığı’da yapmıştır.
DIŞ POLİTİKA
Her şey den önce kitap terimsel ve sıkıcı bir üslüpla yazılmamıştır. Bire bir devletin içinde yıllarca üst makamlarda çeşitli görevlerde bulunmuş birisi tarafından yazılmıştır. Bence devlet hayatı ya da özel yada ticaret hayatında tecrübe ve birikim çok önemlidir ve okuyacağınız bu kitapta Kamran İnan bunu devlet içerisinde çok acı bir şekilde yaşamıştır. Kitapta öncelikle dış politika tanımı ve faktörlerinden bahsediliyor. Jeopolitik konum, ekonomi, komşular, milli savunma iç ve dış kamuoyu. Bunlar irdeleniyor ve o dönemdeki örnekleriyle destekleniyor.
Türkiye nin tarihi mirası ile hiç yakışmayacak şekilde yıllarca basiretsiz ellerde nasıl yönetildiğini nasıl fırsatlar kaçırıldığını ve milli menfaatlerin ve bazı yerlerde milli onurun nasıl hiçe sayıldığına ilk ağızdan şahit olacaksınız. Soğuk savaş yıllarında Sovyetler korkusu ile nasıl Amerikan himayesinde yönetildiğini okuyacaksınız. Özellikle dış siyasetimizde nasıl rezillikler yaşandığını hangi toplantıya katılacağından habersiz diplomatla, dışarıda her diplomatın farklı cümleler kurarak ülkeyi zor duruma düşürmeleri. Ülke menfaati ve gereklerini değil de kendi menfaatleri için çalışan insanları acıyla okuyacaksınız.
Yazar bir bölümde dış politika iç politika ilişkisi irdeliyor. Dış politikanın iç politikayla paralel ve ayrılmaz olduğunu ve birbirlerinden direk etkilendiklerini anlatıyor. Dış politika hedefi menfaat sahası vb. konularda ünlü Amerikan dışişleri bakanı Kissenger dan örnekler veriyor.
Sonuç olarak dış politikaya meraklı ama akademik ve ağır bir yazı yerine direk pratikteki olayları öğrenmek isteyen (hemde çarpıcı bir şekilde) tecrübe ve birikimlere önem verenlerin zevkle okuyabileceği bir kitap.
AHMED FARUK DİNÇ AFD 22
MARMARA UNIVERSITY POLITICAL SCIENCE AND INTERNATIONAL RELATIONS
Kitabın Yazarı: Kamran İnan
Yayınevi:Timaş
Kamran İnan:18 şubat 1928 de doğan yazar Ankara Hukuk’ tan sonra Cenevre siyasal’ ı bitirmiştir. Dışişleri Bakanlığı’nda çeşitli temsilcilik görevleri ve büyükelçilik yapmıştır. Çeşitli siyasal partilerden milletvekilliği ve devlet bakanlığının yanı sıra enerji bakanlığı’da yapmıştır.
DIŞ POLİTİKA
Her şey den önce kitap terimsel ve sıkıcı bir üslüpla yazılmamıştır. Bire bir devletin içinde yıllarca üst makamlarda çeşitli görevlerde bulunmuş birisi tarafından yazılmıştır. Bence devlet hayatı ya da özel yada ticaret hayatında tecrübe ve birikim çok önemlidir ve okuyacağınız bu kitapta Kamran İnan bunu devlet içerisinde çok acı bir şekilde yaşamıştır. Kitapta öncelikle dış politika tanımı ve faktörlerinden bahsediliyor. Jeopolitik konum, ekonomi, komşular, milli savunma iç ve dış kamuoyu. Bunlar irdeleniyor ve o dönemdeki örnekleriyle destekleniyor.
Türkiye nin tarihi mirası ile hiç yakışmayacak şekilde yıllarca basiretsiz ellerde nasıl yönetildiğini nasıl fırsatlar kaçırıldığını ve milli menfaatlerin ve bazı yerlerde milli onurun nasıl hiçe sayıldığına ilk ağızdan şahit olacaksınız. Soğuk savaş yıllarında Sovyetler korkusu ile nasıl Amerikan himayesinde yönetildiğini okuyacaksınız. Özellikle dış siyasetimizde nasıl rezillikler yaşandığını hangi toplantıya katılacağından habersiz diplomatla, dışarıda her diplomatın farklı cümleler kurarak ülkeyi zor duruma düşürmeleri. Ülke menfaati ve gereklerini değil de kendi menfaatleri için çalışan insanları acıyla okuyacaksınız.
Yazar bir bölümde dış politika iç politika ilişkisi irdeliyor. Dış politikanın iç politikayla paralel ve ayrılmaz olduğunu ve birbirlerinden direk etkilendiklerini anlatıyor. Dış politika hedefi menfaat sahası vb. konularda ünlü Amerikan dışişleri bakanı Kissenger dan örnekler veriyor.
Sonuç olarak dış politikaya meraklı ama akademik ve ağır bir yazı yerine direk pratikteki olayları öğrenmek isteyen (hemde çarpıcı bir şekilde) tecrübe ve birikimlere önem verenlerin zevkle okuyabileceği bir kitap.
AHMED FARUK DİNÇ AFD 22
MARMARA UNIVERSITY POLITICAL SCIENCE AND INTERNATIONAL RELATIONS
5 Haziran 2015 Cuma
Prof. Dr. Nurullah Genç ile Söyleşi
Blog yazarımız İsmail Hakkı Aykut ile İsmail Aydın, Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası Meclis Üyesi Prof. Dr. Nurullah Genç'i makamında ziyaret ettik. "Yağmurla Gelen Şair" olarak da anılan Nurullah Genç Hocamızla her satırından farklı şeyler öğreneceğiniz bir röportaj gerçekleştirdik.
Soru: "Tutkular Keder Oldu" romanıyla Kültür ve Turizm Bakanlığı
Roman Teşvik Ödülü, "Yağmur" naat'ınızla 1990 yılında Türkiye Diyanet
Vakfı Naat-ı Şerif Büyük ödülünü aldınız. Bu ödüllere ve nice ödüllere layık
görülen eserleri yazarken sizi besleyen kaynak neydi?
N.G.: Bu ülkede doğup büyüyüp bu kültür içerisinde mayalanmış bir insana
beslemesi gereken kaynak ne ise benim kaynaklarım da onlardı. Kendi kültürümüz
öncelikle, milli kültürümüz, evrensel İslami kültür, onun dışındaki farklı
kültürel yapılar, batı kültürü, doğunun farklı kültürlerinden hint kültürü,
orta asya kültürü vs. Dolayısıyla bu kaynakların en özelden en genele doğru bir
insanın dünyasında sıralanması lazım. Önce en yakınınızdan etkilenirsiniz. İç
içe olduğunuz aileden, aileden gelen bilgilerden, inanışlardan vs. Yavaş yavaş
daha geniş çemberler içerisinde koşmaya başlarsınız.
Olması gereken nedir? Olması gereken de
insanın kendi öz kültüründen yola çıkarak, onu iyi kavrayarak, bir sanat çalışmaları
yapılacaksa çalışmalara onu yansıtarak, daha sonra da dünyanın farklı
kültürlerine kapı aralayarak çalışmalarını yapmasıdır. Nedeni de şu: Neyi
yazacaksınız o zaman? Neyi anlatacaksınız? Dünyada insan kültürü dışında bir
şey var mı? Sosyal hayatın dışında bir şey var mı? Yok. neyi anlatırsanız
anlatın, binlerce kilometrelik uzaklıkta bir yıldızı da anlatsanız evrenin
içindeki bir gerçeklikten söz ediyorsunuz sonuçta. Bunu özel hale getirip,
sosyal hayatın içine yansıttığınızda gruplaşmalar farklılaşmalar kaçınılmaz
hale gelir tabii. Tek bir dünya topluluğu yok, tek bir dünya kültürü yok.
Dolayısıyla bu farklılıkların içerisinde insan benimsediğini anlatmak
durumundadır. Benimsediğinden etkilenmek durumundadır. Etkilenme olmazsa zaten
eser olmaz. Bir şairin, yazarın, sanatkarın arkasında bir kültürel yapı yoksa
olgunlaşması mümkün değildir. Hele ki şiirin olgunlaşması imkansızdır. Şiirin
unsurlarını sayarken hayal deriz, his deriz, ilham deriz vs. ama esas temel
unsur bu teknik verilerin yanında kültürel arka plandır.
Dünyanın neresinde olursa olsun
kendisini ispatlamış bir şaire bakın, bir dünya görüşünün aynı zamanda
sipahisidir. Neyi yaşamış ise onu yazmıştır. Ateist ise o yansımıştır koyu
katolik ise onun yansıdığını görürsünüz. Varsa içinde bir inanma kırıntısı onun
yansıdığını görürsünüz. Yoksa böyle olmasaydı Dostoyevski Suç ve Ceza'da
romanın sonunda Raskolnikov'un eline incil tutuşturur muydu? Böyle olmasaydı
Victor Hugo Sefiller'i yazabilir miydi? Necip Fazıl da Yahya Kemal de olmazdı.
Yani bir dünya görüşü, bir kültürel arka plan şart ve bu, özelden genele
doğru adım adım gittikçe şairin ve yazarın şahsında sağlıklı hale gelir. Bunun
sağlıksız olanı da kendi milli kültürünü öz kültürünü kavramadan, yani özelden
genele doğru gitmeden bir başka kültürün dünyasında var olmaya çalışmaktır ki
bu garabeti de bizim ülkemizdeki pek çok sanatkar, şair, yazar yaşamıştır,
yaşıyor. Ama bu çok garip bir haldir, hatta zavallı bir haldir. Kendi
kültüründen bihaber bir insanın başka bir kültürün sözcülüğünü yapmaya
çalışması kadar abesle iştigal eden bir durum olamaz.
Bizim kaynaklarımız da kültürel kaynaklarımızdır. Bir defa İslam
Kültürü. Siz hangi dünya kültürü içinden İslamı çıkartabilirsiniz. Şiirimize,
temel milli sanatlarımıza damgasını vurmuştur. Minyatürün, hat sanatının,
mimarinin arkasındaki hakikat İslamdır. Amerikalı aslen Rus asıllı Sosyolog
Pitirim Sorokin şöyle der: 'Medeniyetin iki tane yüzü vardır: iç ve dış. Dış
yüzeyindeki şekli, iç yüzeyindeki mana belirler.' Onun için cami ve kilise birbirinden
farklıdır. Bu farklılığı yansıtmadan görmeden, kendi öz kültüründen yola
çıkarak sunmadan sanatkarın olgunlaşması mümkün değildir.
İ.A.: Zaten yerel olarak Erzurumlusunuz. Erzurumda köy odalarında
bulunmuşsunuz.
N.G.: Zaten o kaynaklara oradan başladık. Köy odasında bizim temel
kaynaklarımız Kur'an, hadis, Peygamber hayatını anlatan kitaplar,
destanlarımız, divan ve halk edebiyatının önemli isimleri o köy ariflerinin
kendi dünyasında, o köy odalarında okunurdu. Oradan başladık zaten biz o kaynakları
almaya.
Soru: Bir söyleşinizde "Son yüzyılda iki şeyi kaybettik: aşkı ve hüznü" demiştiniz. Burada tam olarak ne anlatmak istediniz?
N.G.: Aşk insanın esas varlık nedenidir. İnsan neyi taşıyor dünyasında? Ne
için yaşıyorsunuz? Nereye gidiyorsunuz ve ufkunuzda ne var? Aşk bütün bunları
içine alan, en süfli olandan Hallac-ı Mansur'un "Ene'l-Hak" sözüne
kadar bütün alanı kuşatan bir olgudur. Bu bilinci insanın hayatından alırsanız
insan, fırtınalı bir denizde batmakta olan bir gemiye döner. Liman ararken sağ
sola derken ya kayalıklara vurur yada batar.
Bugünün insanlarına bakın o fırtınalı denizde
dolaşmıyor mu? Kendi ülkenize bakın. Nedensiz ve amaçsız yaşayan, aidiyet
duygusu alt tabakalara takılmış kalmış, basit bir takım eylemler için attığı
çığlıkları kendi toplumu ve medeniyeti için atamayan milyonlarca insan
yaşamıyor mu ülkemizde? Bir örnek vereyim; ben çok sıkı bir Galatasaray
taraftarıyım, maçlara giderim. Çok manidar bir şekilde de seyrederim oradaki
insanları. Ve hep burkulur yüreğim. Spor güzel bir şey ama keşke oradaki
insanlar tuttukları takım için harcadıkları enerjiyi kültürümüz ve
medeniyetimiz için gösterebilseler.
Aşk bunların hepsiyle alakalı. İnsanları
nereye bağlıyorsanız onun için fedakarlığa başlıyorlar. Fenafil mevki oluyor
insan, fenafil kadın oluyor, fenafil spor oluyor, en son fenafillah. Yukarıya
doğru gidiyor. Bunu çıkardığınızda o medeniyeti çökertirsiniz ve bizden bunu
almışlar. Şiirde bile bir dönem gelmiş ki... Aşk nedir, şairanelik nedir? Garip
Hareketi "Divan şairleri sevgiliyi gökyüzüne kanatlandırmışlardı, biz onu
yeryüzüne indirdik." demişlerdi. Olur mu böyle bir şey? Çok somut, ayağı
olan, eli olan ve artık gittikçe tükenen bir kadın imgesinin aşk denen o büyük
kavramı doldurması mümkün mü?
O nedenle ben bir şiirimde şöyle diyorum;
Aşkın ve acının vadilerinden
geçerek yürümeyi öğrendi kalbim
Minyatür bir kalbe sığar mı benim denizleri tutuşturan gözlerim
Benim denizleri tutuşturacak kadar büyük olan
gözlerim, tabi buradaki göz somut bir göz değil, minyatür bir kalbe insanın
kalbine sığar mı? Nasıl sığacak?
Bir de hüzün.. "Hüzün ki en çok
yakışandır bize" diyor ya şair. Dedik ya hani faniyiz. Nasıl sonsuz bir
mutluluk yaşayabilirsiniz ki? Gözünüzün önünden geçiyor dünya. Çocuksunuz,
büyüyorsunuz, insanlar ölüyor, toplumlar değişiyor, iktidarlar değişiyor,
teknoloji değişiyor. Kısacası durağan değil hareketli bir halin içindesiniz ve
kendiniz de değişiyorsunuz. Şunu söylemek istiyorum: "Siz elinizde
tutamadığınız bir hayatı yaşıyorsunuz.". Peki elinizde tutamadığınız bu
hayat size nereden geldi, nasıl geldi? Bunu sorgulamaya başladığınızda
yaratılışa gidiyorsunuz. Ve bu, sizi cennetten kovuluşa, cenneten sürgün
edilmeye ve ordan dünyaya inmeye getiriyor. Bundan daha büyük hüzün olabilir
mi? Yaşadığı cenneti kaybetmiş bir varlık insan. Baktığımızda hüzünlenmemek
mümkün mü? Bir sürgün edilmişiz. İki geriye sağlam dönüp dönemeyeceğimiz belli
değil. Sürgün edildiğimiz yere, cennete mi döneceğiz yoksa başka yere mi?
Bundan büyük hüzün olur mu? Tabi buna inanırsanız. İnanmazsanız başka hüzünler
sarar sizi. Ben dünyevi bir hüzünden bahsetmiyorum. Burada kastettiğim hüzün,
bizim çağlarüstü hüznümüzdür. Sezai Karakoç Üstadın da bahsettiği sürgün
ülkeden bahsediyorum. İşte o hüznü de bizden almışlar.
İnsan gerçek hüzne vakıf olamadığı için başka
hüzünler ile kırar, döker, öldürür, vurur. Aşka, hakiki aşk duygusuna sahip
olmadığı için yanlış bağlantılarla aşkı ve hayatı söndürecek noktalara
ulaşabilir. Zalimlerin doğduğu yer de tam burasıdır.
Ben Nurullah Genç olarak özellikle
şiirlerimde, işte o ulvi aşk duygusunu yani insani olandan ilahi olana
katmanlar içinde yükseltmeye çalışarak o aşk duygusunu verme gayreti içindeyim.
Soru: "Elbette sizden birinizin içinin irinle dolu olması şiirle dolu
olmasından daha hayırlıdır." (Buhari) Peygamber efendimiz bu hadisi
şerifinde ne söylemek istemiştir?
N.G.: Sizce Peygamber efendimiz burada neyi kastetmiş olabilir? Efendimiz
Kur'anı Kerim'de Allah'ın kastettiğinden başka kasıtlarda bulunabilir mi?
Bulunamaz değil mi? Efendimiz Kur'an'ın yaşayıcısıdır. Kur'an şairlere nasıl
bakıyor? İki vadiye ayırıyor. Bir vadide olanlar şaşkın şaşkın gezerler,
Allah'a karşı mücadele ederler, davasını söndürmeye çalışırlar. Diğer vadideki
şairler de inandığı için şiir söyler, salih amel işler. Haksızlığa uğrayan ve
haksızlığa uğradığı için şiir söyleyen, salih amel işleyen ve o aşkı diriltmeye
çalışan ve bunun için şiir söyleyen birinin içinde irin olması mümkün mü?
Değil, çünkü o Kur'an'da belirtildiği üzere kurtulan vadide yer alıyor.
Peki bunlardan hiç nasibi yok. Aklına gelen
her sözü yada her imgeyi rastgele her şeyi şiirine katan, maneviyata saldıran,
şaşkın, niçin yazdığını bilmeyen, bayağı kelimeler kullanan ve daha da kötüsü
kötü yaşayan... Yanlış şeyler yapan günahkarlığının farkında olmayan, İslam'a
karşı da mücadele eden ve nefisle alakalı handikaplı olan, kibirli...
Baktığınız zaman hangi vadide yer alacak onlar? Tabi ki kötü olanın da. Peki
onun içindekinin şiir değil irin olduğuna hükmedebilir miyiz? Evet,
hükmedebiliriz. Çünkü Peygamber öyle buyuruyor.
Ben her zaman söylüyorum: hesabını vereceğiz
yazdıklarımızın. Kimse şiirinden, şiirinin hesabından uzak değil. Her şairin
oturup düşünmesi lazım. Ben bu şiiri yazıyorum ama sorduklarında "ben
bunun cevabını nasıl veririm?" diye düşünmesi gerekiyor. Hele mü'min bir
şairin böyle bir avadanlık içinde bulunmasını ben kabul edemem.
Ben bu meselenin bilincindeyim. Aşk ve hüznü
şiirlerimde işlemem de bu yüzdendir. Eğer biz aydınlanacaksak bu iki kelimeyi
dirilterek aydınlanabiliriz. Çünkü Kur'an'ın özü aşktır ve Kur'an'ın özü
hüzündür. Benim bu hassasiyet içindeki tüm şair arkadaşlarıma tavsiyem
silkinmeleri ve yeniden bir sorgulama içerisne girmeleri gerek. Diyebilirler ki
sen kim oluyorsun? Canları sağ olsun.
Soru: Türkiyedeki siyasi ve sosyolojik gelişmelerin Cumhuriyet'ten günümüze
Türk şiirine yansımaları ne olmuştur?
N.G.: Sadece 1923'ten günümüze değil çökmeye başladığımız günden bugüne,
1650 yılından bugüne kadar yaşanan süreç şiirimize yansımıştır. Ama asıl
1923'ten sonra birçok şey farklılaşmaya başladı. Eski kültüre bir karşı duruş,
hem sanat müziğinde hem şiirde hem de diğer alanlarda çok net bir şekilde
ortaya konmuştur. Divan şiirimize karşı bir başkaldırı oluşmuştur. Eski şiir
anlayışımızı küçümseyen, hafife alan bir duruş. Bize onu "yüksek zümre
edebiyatı" olarak öğrettiler ya, o nevi şahsına münhasır bir edebiyat,
bizi ilgilendirmiyor dedikleri edebiyat var ya, aslında yüzyıllarca bu
topraklarda hakim olmuş ve temel örneklerini köy odalarında dinlediğim
edebiyattır. Yani "yüksek zümre edebiyatı" dedikleri edebiyatın en
güzel örneklerini ben köy odasında dinlemiştim. Ben dedemden, amcamdan,
babamdan divan edebiyatı şairlerinin şiirlerini dinledim.
Tabi bu tutum şiire yansıdı. İki türden
yansıdı. İlk olarak inanç yönünden yansıdı. İkinci olarak şekli yapısı
itibariyle yansıdı. Şiirimizin şekli bozuldu, öyle noktalara getirildi ki garip
garip çizgiler çizerek ve o çizgilerin içine harfler yerleştirerek şiir yazmaya
çalıştılar. Evet, yeni denemeler yapılabilir ama sonsuz biz özgürlüğe de sahip
değildir şair. Çünkü karşısındaki muhatap insandır, okuyucudur. Siz okuyucuyu
düşünerek de yazmak zorundasınız. "Ben yazıyorum, kim okursa okusun"
diyemezsiniz, bu bir sorumluluk işidir. Yazıp birilerine sunuyorsanız kusura
bakmayın bir sorumluluğunuz var. Yani bu patatesini satmaya çalışan bir adamın
sorumluluğu kadar bir sorumluluktur. Zayi olmuş, çürümüş bir patatesi
satamazsınız.
Bu bozulma şiir dünyamıza yansımıştır. Hem
inanç hem de şekli bakımdan yansımıştır. Bu bozulmanın karşısında duran, doğru
yerde kalan insanlar da yanlış insanlar olarak kabul edilmiştir. Bunların
başını da Necip Fazıl çeker.
Soru: Şiire başladığınız nokta ile şu an geldiğiniz nokta arasında kat ettiğiniz mesafede hangi sıkıntıları çektiniz? Şiire yeni başlayan arkadaşlarımıza neler önerirsiniz?
N.G.: Baştan sona sıkıntı. Şiir yazmak bir fantazi değil bir çile işidir,
bir ideal işidir. Canınızdan, kanınızdan, ruhunuzdan vereceksiniz. Ruhunuzu
dağlayacaksınız gerekirse, yüreğinizi parçalayacaksınız ki bir şeyler ortaya
koyasınız. Yıllardır bu işin çilesini çekiyorum. Hiç kimseden hiçbir şey
beklemedim, halen de beklemiyorum. Ve halen istediğim şeyi yazdım mı yazamadım
mı çok emin değilim.
Öğrenmenin sonu yoktur. Yazmaya başladığım
günden beri geçen süre içinde çeşitli kademeler oluştu, çeşitli yollar
katedildi ama değişen şeyler var değişmeyen tek şey var: şiire 1979-1980'de
nasıl bakıyorsam bugün de aynı bakıyorum. O zaman da bu sağlam şiir bakışına
ulaşmıştım. Şiiri basit bir eylemin aracı olarak hiç düşünmedim. O gün yazdığım
şiir de öyledir bugün yazdığım şiir de. Değişen şeyler kelimelerdir...
İ.A.: Yeni nesillere söylemek istediğiniz son birkaç şey...
N.G.: Herkes oku oku der. Ben öyle demeyeceğim. Kalksınlar zaman zaman
yürüsünler ve nereye gittiklerini düşünsünler. Mesela buradan çıkın yürüyün ve
nereye yürüdüğünüzü düşünün ama bir yere karar kılmadan yürüyün. Dünyadaki
halimiz de bu zaten. Tavsiye ederim gençlerimize ki evden çıkmadan, yürümeye
başlamadan önce nereye yürüyeceklerinin hesabını yapsınlar.
Başta bizi kırmayıp makamına davet eden Nurullah Genç Hocamıza, Röportajı gerçekleştiren İsmail Hakkı Aykut ve İsmail Aydın'a, Kameramanımız Enes Ünal'a GENÇ KÜRSÜ olarak teşekkür ediyoruz.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)