SUS

Göğe bir senin gözlerinle bakabiliyorum
Uçan atlı karıncaların arasında
Senin beni bekle dediğin yer de
Senin gözlerinden sana doğru bakıyorum

Nasıldı beni sevdiğini söylememen
Sus gözlerin çok güzel bakıyor dersin bana.
Mavi ay altında göğe senin gözlerinden bakıyorum
Sus gözlerindeki çocuk susuyor

KARA ŞUBAT

Şubatı severdik

ısıtmamız gereken iki el var diye

Hatırlıyorum

Sonra o kadar soğudu ki şubat

Isıtacak eller kalmadı

Ellerimiz üşüdü

Kalbimiz

Buz olup da çıt kırıldım oldu kalbimiz.

Öyle bir Şubat ki

Rüzgar her estiğinde bir parça götürür kalp kırıntılarından.

Şubatta melekler geldi teselliye

Soğuğu ısıtmaya

Rüzgara bir fısıltı

Bir sır vermeye geldi

Sonra alıştırdı rüzgar, alıştı şubat

Sadece toz aldı götürdü rüzgar

Ellerimiz ve kalbimiz hala üşüyordu.

KİRLİ

O zaman izleyebilmeli insan sevdiğini

Her zerresinde gözleri bozuk bir nakışçı takılı kalmalı

Vitrin saflarında öbek öbek olan insanlar.

Vitrinde sayfaları da dizebilmeli.

Tekrar düşününce insana fazla olgular düşünce.

Fazlalaşan sadece karmaşa belki de.

Çok karmaşık bir düzen içinde

en temiz yolun hangisi olduğunu

bulmak istiyorsa insan.

Bunun farkında vardıysa.

Bir daha temizlenemeyeceğinin de farkına varmalı.

Belki de temizliğin

neyden ibaret olduğunun farkına varmalı.

O vakit arzuladığı ne varsa

ona bir adım daha yaklaşmalı.

Dağlanan kalpler

yüreksiz bedenler

dünyayı kirlettiği kadar temizleyebilmeli.